هر قدر به زمان اعلام نتایج نهایی انتخابات ریاست جمهوری افغانستان نزدیک تر می شویم، برخی رهبران سیاسی از گرایش خود به سوی تیم اشرف غنی پرده برمی دارند.
بیش از دو ماه و نیم از زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری افغانستان می گذرد با این حال با توجه به ابعاد و جوانب مختلف از جمله اعتراض تیم های مختلف انتخاباتی به روند برگزاری و شمارش آرا، کمیسیون انتخابات افغانستان تاکنون نتوانسته است نتایج نهایی این روند را اعلام کند.
تمامی شواهد و قرائن حاکی از آن است که اشرف غنی و تیم انتخاباتی اش نسبت به پیروزی در این دور از انتخابات مطمئن هستند و تا همین چند روز قبل تنها او و حامیانش بودند که خواستار اعلام نتایج نهایی بوده و هیچ اعتراضی نسبت به کار کمیسیون مستقل انتخابات نداشتند.
از سوی دیگر آمریکایی ها پس از رفت وآمدهای پی درپی به افغانستان در نهایت به این جمع بندی رسیدند که باید شرایط را برای اعلام پیروزی اشرف غنی و تیم تحت رهبری او فراهم کنند.
با اینکه تمام شرایط برای اعلام پیروزی غنی فراهم است اما یک نکته مهم به شدت آمریکایی ها را آن هم در روزها و ماه های منتهی به انتخابات 2020 ریاست جمهوری آمریکا نگران می کند؛ اعتراضات گسترده علیه اشرف غنی و رفتن افغانستان به سمت بحران نزاع داخلی بین رهبران سیاسی.
واشنگتن باید طوری برنامه ریزی می کرد که حجم و گستردگی این اعتراضات اگر صفر نمی شود لااقل به کمترین سطح خود نزدیک شده و نتواند خدشه ای جدی به آبروی لیبرال دموکراسی آمریکایی در افغانستان وارد کند.
واشنگتن که شرایط را برای خود سخت می داند و علاوه بر میدان انتخابات در میدان مذاکره با طالبان مشغول زورآزمایی با رهبران سیاسی و نظامی افغانستان است، به سیاستی جدید روی آورده است.
در دوره های گذشته ابتدا نتایج نهایی انتخابات اعلام می شد و پس از اینکه اعتراضات شعله ور می شدند، واشنگتن با صرف هزینه زیاد و زمان طولانی به سراغ رهبران مخالفان می رفت و آن ها را به هر ترفندی که می شد با خواست نهایی خود همراه می کرد، این بار اما آمریکا تصمیم گرفته است تا قبل از اعلام نتایج به سراغ زورمندان معترض رفته و نظر آن ها را برای همراهی با ریاست جمهوری مجدد غنی جلب کند.
به نظر می رسد آن ها ابتدا به سراغ عطا محمد نور والی سابق ولایت بلخ و از رهبران حزب جمعیت اسلامی رفته اند. با توجه به اینکه عطا پس از انتخابات 2014 به شدت با عبدالله عبدالله زاویه پیدا کرده و در این دور از انتخابات نیز از حمایت از وی سر باز زده بود می توانست یک برگ برنده بزرگ برای مقابله با ریاست اجرایی کنونی افغانستان باشد.
هم حزبی و یار دیرین عبدالله که از قضا از رهبران پرقدرت شمال است و می تواند تاجیک ها و جمعیتی ها را با خود همراه کند، اگر در برابر عبدالله قرار می گرفت می توانست ضربه ای مهلک بر پیکر نیمه جان تیم انتخاباتی وی وارد کند.
از قضا همین اتفاق افتاد و استاد عطا که تصمیم داشت در روند این دور از انتخابات دخالتی نداشته باشد و به نوعی با دیگر یارانش در جمعیت تصمیم به تحریم این روند گرفته بود در موضعی محکم و در هم نوایی غیررسمی با اشرف غنی اعلام کرد که کمیسیون انتخابات باید نتایج را اعلام کند و نیروهای امنیتی حق دارند معترضان به نتایج را سرکوب کنند.
همین موضع گیری کافی بود تا عبدالله با چالش جدی عدم همراهی گسترده هم قومی های تاجیکش با وی در اعتراضات روبرو شود و در موضع جدی ضعف قرار گیرد. در واقع موضع گیری اینگونه عطا و حمایت غیرمستقیم اش از غنی معنایش این بود که یاران عطا از جمله اسماعیل خان، سیاف، قانونی و ده ها چهره سرشناس دیگر نیز همین نظر را دارند و عبدالله جمع کثیری از حامیانش را در شمال، پایتخت و غرب و جنوب غرب افغانستان از دست داده است.
عبدالله شاید دلخوشی اش به شخص قدرتمند دیگر معترض به نتایج انتخابات یعنی عبدالرشید دوستم بود. دوستم که در 5 سال گذشته با اینکه نام معاون اولی را یدک می کشید اما همواره با اشرف غنی درگیر بوده و به نوعی دلش با غنی صاف نشده است.
دوستم از همان زمان برگزاری انتخابات اعلام کرد که با اعلام نتایج به نفع غنی به شدت مخالف است و به حامیانش دستور اعتراض داده است. این موضع گیری ها از سوی فردی قدرتمند و دارای نیروی عمل کننده گسترده در مناطق ازبک نشین، باعث شده بود تا عبدالله که از هم قومی هایش ناامید شده بود به دوستم و زورش برای اعتراض علیه غنی اتکا کند.
آمریکایی ها این بار نیز وارد عمل شدند: فرمانده نیروهای خارجی در افغانستان به همراه اسدالله خالد وزیر دفاع افغانستان شخصا به شبرغان سفر کرد تا دل دوستم را به دست آورد و همین اتفاق نیز افتاد. پس از دیدار میلر با دوستم، رهبر حزب جنبش افغانستان نظرش تغییر اساسی کرد و خواهان اعلام نتایج نهایی از سوی کمیسیون انتخابات شد.
تغییر موضع دوستم آب سردی دیگر بر پیکر عبدالله و تیم انتخاباتی اش بود که او را بیش از گذشته به گوشه رینگ می برد.
حالا دیگر فقط عبدالله، حکمتیار و تا حدی رحمت الله نبیل و احمد ولی مسعود به عنوان معترض باقی مانده اند که همین نیز باعث شده تا رویکردی دیگر در دستور کار حامیان داخلی و خارجی غنی برای تضعیف آن ها حداقل در سطح افکار عمومی قرار گرفته است.
رویکرد جدید حامیان داخلی و خارجی غنی، رفتن به سوی نامزدهای درجه دو و سه و سوق دادن آن ها به سمت حمایت از غنی است. بی شک راضی کردن این دست از نامزدها کار سختی نیست ولی با زیاد شدن تعداد آن ها به نوعی یک عملیات روانی گسترده در راستای حمایت از غنی و تضعیف عبدالله به بار نشسته است.
این اتفاق با اعلام حمایت فرامرز تمنا کاندیدای جوان انتخابات ریاست جمهوری افغانستان کلید خورده و در روزهای آینده شاهد قوت گرفتن این موج خواهیم بود.
شاید این عملیات روانی و کمک انبوه رسانه ای به آن باعث شود تا چند گروه باقی مانده در کنار عبدالله نیز کم کم و شاید در سکوت او را تنها بگذارند و کار را برای حامیان داخلی و خارجی غنی برای اعلام پیروزی وی راحت تر از گذشته کنند.
حال باید منتظر ماند و دید که در تیم معترضان به اعلام پیروزی اشرف غنی چه تحولاتی روی می دهد و آیا شاهد خروج آن ها از صف معترضان خواهیم بود و عبدالله نیز مانند دو ماه گذشته همچنان بر مخالفت با اعلام پیروزی غنی اصرار می ورزد و یا با مشاهده تنهایی در اعتراض، خود به حامی روند دولت داری آینده افغانستان تبدیل می شود.
منبع: تسنیم
انتهای پیام
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/12018
تگ ها:
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
